อนุทินที่ 3

สรุปข่าวทางการศึกษา

แชร์สนั่น! ครูโหดทุบหลังเด็กช้ำ เหตุอ่านหนังสือไม่ได้

(9 มี.ค. 58 (21:48 น.) ประเด็นที่โลกโซเชียลเน็ตเวิร์กกำลังวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างมาก ภาพรอยช้ำแดงๆ บนแผ่นหลังของเด็กชายคนหนึ่ง ซึ่งถูกระบุว่า คุณครูที่โรงเรียนทำโทษ เนื่องจากอ่านหนังสือไม่ค่อยได้ กลายเป็นภาพที่สร้างความสะเทือนให้กับพ่อแม่ผู้ปกครองเด็กทั้งประเทศ

ตามรายงานระบุว่า ผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ "กวดวิชา เตรียมทหาร" ได้แชร์ภาพและข้อความที่เกิดขึ้นกับเด็กชายคนหนึ่ง ภาพดังกล่าวเผยให้เห็นสภาพแผ่นหลังของเด็กที่มีรอยแดงช้ำ โดยเจ้าของภาพได้โพสต์ไว้ว่า

อนุทินที่ 2

แบบฝึกหัดบทที่ 1

1.            ท่านคิดว่าทำไมมนุษย์เราต้องมีกฎหมาย หากไม่มีจะเป็นอย่างไร

การที่มาร่วมกันอยู่เป็นจำนวนมาก จะต้องเกิดมีเห็นที่แตกต่างกัน เกิดการขัดแย้ง ดังนั้นจึงต้องมีการตั้งกฎและระเบียบขึ้นเพื่อจำกัดสิทธิบางอย่าง และให้มีเสรีภาพเท่าที่จำเป็น เพื่อที่มนุษย์จะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่ให้เกิดความขัดแย้ง มนุษย์ต้องมีกฎหมาย เพราะกฎหมายเป็นกฎเกณฑ์  ระเบียบแบบแผนที่มนุษย์สร้างขึ้นใช้เป็นเกณฑ์เกณฑ์สร้างความสัมพันธ์  หรือที่เรียกว่า “บรรทัดฐานทางสังคม” เพื่อควบคุมพฤติกรรมและความขัดแย้งของมนุษย์ให้ศีลธรรม ประเพณี  ศาสนา เพื่อการอยู่ร่วมกันของคนในสังคมที่ไม่เกิดปัญหามากมายและเป็นข้อกำหนดที่ทำให้มนุษย์เราต้องเกิดความแตกแยก และไม่เคารพกฎเกณฑ์ซึ่งกันและกัน มนุษย์เราจึงต้องมีกฎหมายคุ้มครอง

หากไม่มีกฎหมายอำนาจจะตกอยู่กับผู้ที่มีอำนาจ ไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่มีบทลงโทษ ในที่สุดก็จะไม่มีระเบียบวินัย บ้านเมืองมีปัญหาวุ่นวาย มนุษย์ต่างคนต่างจะทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ โดยไม่เกรงกลัวความผิด  ผู้ที่มีอิทธิพลก็จะควบคุมคนในสังคม โดนการเอาเปรียบ

อนุทินที่ 1

1. ประวัติส่วนตัว

ชื่อ : นางสาวซาลีหม๊ะ  ตามหามะ             

ชื่อเล่น : สา
กำลังศึกษาอยู่ : ชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
รหัสนักศึกษา : 5681114013
วันเกิด : วันอาทิตย์ ที่ 20 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2537           

ที่อยู่ : บ้านเลขที่ 71 หมู่ 6 ตำบลริโก๋ อำเภอสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส 96140

E-mail : salimahtamhama@gmail.com

ลักษณะนิสัย : เป็นคนร่าเริง ชอบความสงบ โกรธง่ายแต่หายเร็ว

2. อุดมการณ์การเป็นครู 

การเป็นครูไม่ได้มีหน้าที่แค่สอน แต่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของนักเรียน ความสุขของคนเป็นครูเปรียบเสมือนความสุขของคนปลูกดอกไม้ แม้ว่าคนชื่นชมดอกไม้งาม จะไม่เคยถามถึงคนปลูกก็ตาม

3. เป้าหมาย

พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้เสมอ